Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej | Co do zasady

Rozporządzenie 207/2009 daje podstawy, by dochodzić odszkodowania za naruszenie unijnego znaku towarowego po opublikowaniu zgłoszenia tego znaku, a przed opublikowaniem jego rejestracji. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawie C-280/15 doprecyzował zakres takiego odszkodowania.

Licencjobiorca może dochodzić roszczeń wynikających z naruszenia prawa do zarejestrowanego wzoru wspólnotowego stanowiącego przedmiot licencji, nawet jeśli licencja ta nie została wpisana do rejestru. Może też domagać się naprawienia szkody, którą sam poniósł.

W wyroku z 9 czerwca 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości rozstrzygnął kwestie czynników, które należy wziąć pod uwagę przy ustalaniu rozmiaru szkody lub wysokości słusznego wynagrodzenia z tytułu naruszenia. Orzeczenie zapadło na podstawie przepisów dotyczących rozporządzenia (WE) 2100/94 w sprawie wspólnotowego systemu środków ochrony odmian roślin.

Tak jak się spodziewaliśmy, do Trybunału Sprawiedliwości UE złożono odwołanie od wyroku Sądu Unii Europejskiej z 25 listopada 2014 r. dotyczącego kostki Rubika.

Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, że Komisja Europejska niewłaściwie wyliczała przydziały bezpłatnych uprawnień do emisji CO2 dla sektorów narażonych na tzw. carbon leakage. Przyczyną okazały się rozbieżności w poszczególnych wersjach językowych dyrektywy 2003/87.

Planowana nowelizacja Prawa zamówień publicznych, mimo że wprowadza pewne zmiany w zakresie zasad uczestnictwa podmiotów trzecich w wykonaniu zamówienia, nie rozstrzyga wszystkich wątpliwości dotychczasowej praktyki. W odniesieniu do niektórych z nich przydatne więc będą wskazówki z niedawnego wyroku TSUE.

Uprawnieni z tytułu praw własności intelektualnej, których prawa są naruszane, mogą domagać się zadośćuczynienia za szkodę niemajątkową, nawet jeśli równocześnie domagają się odszkodowania wyliczonego na zasadzie tzw. hipotetycznej opłaty licencyjnej.

W unijnym systemie prawa antymonopolowego Komisja i państwa członkowskie są niezależne, jeżeli chodzi o stosowanie programu leniency. Miękka harmonizacja poprzez Modelowy Program Leniency ESK również nie wiąże krajowych organów ochrony konkurencji.

Istnienie renomy na terenie jednego państwa członkowskiego jest wystarczające, aby uznać, że znak cieszy się renomą na istotnej części obszaru UE. Uprawniony z renomowanego znaku towarowego nie musi już udowadniać renomy w innym państwie członkowskim.

Do tej kwestii odniósł się TSUE w wyroku z 4 lutego 2016 r., odpowiadając na pytanie prejudycjalne niemieckiego sądu w Dusseldorfie (sprawa Hassan przeciwko Breiding Vertriebsgesellschaft, C-163/15).

W wyroku w sprawie New Media Online Trybunał Sprawiedliwości UE wyjaśnił, kiedy portal internetowy gazety można uznać za audiowizualną usługę medialną na żądanie.

Różna konstrukcja definicji produktów z obszaru life science i stosowanych do nich przepisów, zawartych w dyrektywach i rozporządzeniach unijnych, powoduje, że nawet bardzo doświadczone sądy gubią się w interpretacji. Dowód na to znajduje się w wyroku Trybunału Europejskiego z 3 września 2015 wydanym w trybie prejudycjalnym na wniosek niemieckiego sądu krajowego w Krefeld.