Łukasz Lasek | Co do zasady

Gwarancje zapłaty są jednym z najpopularniejszych sposobów zabezpieczenia transakcji międzynarodowych. Mogą zabezpieczać zarówno zapłatę wynagrodzenia, jak i prawidłowe wykonanie określonych prac. Popularność gwarancji bierze się przede wszystkim stąd, że udzielane są przez wiarygodne i powszechnie znane instytucje finansowe (zazwyczaj banki albo towarzystwa ubezpieczeniowe), a samo funkcjonowanie gwarancji oparte jest o uniwersalne i dobrze znane przedsiębiorcom reguły. Gwarancje są nadto zasadniczo niezależne od podstawowego stosunku łączącego strony, a warunki wypłat oparte są o obiektywne kryteria, niepozwalające na dowolność ocen. Nic więc dziwnego, że sporów na tle gwarancji zapłaty często udaje się uniknąć. Jednak gdy już się zdarzą, dotyczą zazwyczaj istotnych kwot i mogą wpływać na płynność finansową przedsiębiorców.

Spory o wypłatę świadczenia wyrównawczego powstają na tle stosunku agencji. Uprawnienie do tego świadczenia nie jest jednak automatyczne. Zależy od spełnienia się określonych warunków. Świadczenie ma charakter słusznościowy i ma na celu zapewnienie agentowi partycypacji w zyskach wypracowanych z jego udziałem.

Nowe rozporządzenie o ochronie danych osobowych wprowadza surowe kary administracyjne za jego nieprzestrzeganie. Jak jednak wiadomo, nie surowość, lecz nieuchronność kary decyduje o jej skuteczności. Choć urząd ochrony danych osobowych został wyposażony w szerokie kompetencje, ma jednak niewystarczające środki, aby z nich korzystać. Uzupełnieniem tej luki może być wbudowany w rozporządzenie mechanizm tzw. private enforcement. Pozwala on na to, aby każda osoba której dane zostały naruszone, samodzielnie dochodziła ochrony sądowej.

Czy można zaskarżyć orzeczenie, które zostało już wydane, ale nie zostało jeszcze doręczone? Temat może wydawać się niekontrowersyjny, a odpowiedź banalna. W praktyce jednak można zetknąć się z poglądem, że tak złożony środek zaskarżenia (apelacja albo zażalenie) jest przedwczesny i podlega odrzuceniu. Pogląd ten jest nieprawidłowy i nie znajduje żadnych podstaw normatywnych. Jego stosowanie w praktyce podważa zaufanie obywateli do wymiaru sprawiedliwości i bez uzasadnionej przyczyny pozbawia ich konstytucyjnie gwarantowanej ochrony prawnej.

Wraz z rozwojem technologii informacyjnych i gospodarki opartej na wiedzy rośnie znaczenie tajemnic handlowych. Jednocześnie zwiększa się skala ich kradzieży i straty dla gospodarki spowodowane tym zjawiskiem. W ostatnich latach prawodawcy podjęli wysiłki, aby zmodernizować system ochrony tajemnic przedsiębiorstwa i zapewnić bardziej efektywną ochronę.

Linie lotnicze często anulują bilet, jeśli podróżny nie stawił się na lot w pierwszą stronę lub na lot na pierwszym odcinku podróży. Czy taka praktyka jest zgodna z prawem?

Czy sztuczna inteligencja zastąpi prawników i sędziów, czy tylko zmieni sposób ich pracy i myślenia o prawie?

Sądy angielskie są jednymi z najczęściej na świecie wybieranych do rozwiązywania sporów sądowych. Większość tych sporów rozstrzygana jest pod prawem angielskim. Członkostwo w Unii jest jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy. Czy Londyn po Brexicie ma szansę zachować pozycję światowego lidera w rozwiązywaniu sporów?

Przedsiębiorcy oferujący towary i usługi przez internet często zastrzegają w swoich ogólnych warunkach umownych, że zawierane przez nich umowy z konsumentami poddane będą prawu państwa ich siedziby. Prawo UE zasadniczo dopuszcza takie umowy, ale zastrzega, że wybór prawa obcego nie może pozbawiać konsumenta ochrony przyznanej mu na podstawie przepisów, których nie można wyłączyć w drodze umowy na mocy prawa, jakie byłoby właściwe, gdyby umowa nie zawierała takiej klauzuli.

Sądowe nakazy blokowania dostępu do stron internetowych, z uwagi na swoją skuteczność w zwalczaniu naruszeń praw własności intelektualnej w internecie, stały się często stosowaną praktyką w wielu zagranicznych jurysdykcjach. Niedawne orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie, odmawiające udzielenia zabezpieczenia w postaci zablokowania dostępu do popularnego serwisu wymiany i udostępniania plików, sugeruje, że rozwiązanie takie może być niemożliwe do zastosowania w Polsce.

Uchwalenie nowego rozporządzenie Bruksela I bis było szansą, by ujednolicić w skali europejskiej regulacje dotyczące ochrony tymczasowej w sprawach transgranicznych i naprawić tym samym niedociągnięcia wcześniejszego rozporządzenia Bruksela I. Niestety nowy system, choć w miarę kompletny, nadal jest daleki od ideału.

8 kwietnia 2014 r. Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że dyrektywa 2006/24/WE o retencji danych telekomunikacyjnych jest nieważna. Zdaniem Trybunału dyrektywa w sposób nieproporcjonalny ingerowała w prawo do prywatności i ochrony danych osobowych.