Dłuższy termin na wznowienie postępowania cywilnego | Co do zasady

Przejdź do treści
Zamów newsletter
Formularz zapisu na newsletter Co do zasady

Dłuższy termin na wznowienie postępowania cywilnego

Na mocy przepisów obowiązujących od 15 lutego 2017 r. można żądać wznowienia postępowania cywilnego zakończonego prawomocnym wyrokiem w terminie dziesięciu lat od jego uprawomocnienia. Dotychczasowe przepisy przewidywały pięcioletni termin na wznowienie postępowania.

Zgodnie z art. 408 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym do 15 lutego 2017 r. po upływie lat pięciu od uprawomocnienia się wyroku nie można było żądać wznowienia, z wyjątkiem wypadku, gdy strona była pozbawiona możności działania lub nie była należycie reprezentowana. Ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego  (dalej jako: ustawa zmieniająca) znowelizowała art. 408 k.p.c. i wydłużyła termin na wznowienie postępowania z pięciu do dziesięciu lat od daty uprawomocnienia się wyroku.

Asumptem do wprowadzenia tej zmiany okazał się wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 22 września 2015 r. (SK 21/14). Rozpoznawana przez Trybunał skarga konstytucyjna dotyczyła sytuacji, w której podstawa wznowienia (nieważność postępowania z uwagi na orzekanie przez sędziego wyłączonego z mocy ustawy, art. 401 pkt 1 k.p.c.) ujawniła się w związku z wyrokiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPCz), który uprawomocnił się z końcem ostatniego roku biegu pięcioletniego terminu na wznowienie postępowania cywilnego, a sama skarga o wznowienie została wniesiona nieznacznie po upływie tego terminu. W konsekwencji, z uwagi na datę rozstrzygnięcia wydanego przez ETPCz i niezwykle krótki czas na wystąpienie ze skargą o wznowienie postępowania, strona skarżąca nie mogła efektywnie skorzystać ze swojego prawa w ustawowym pięcioletnim terminie.

W wyroku z 22 września 2015 r. Trybunał, badając zgodność art. 408 k.p.c. z art. 77 ust. 2 w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzekł, że art. 408 k.p.c. w zakresie, w jakim po upływie pięciu lat od uprawomocnienia się wyroku nie pozwala żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności wynikającej z naruszenia art. 6. ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, o którym to naruszeniu ostatecznie orzekł ETPCz, jest niezgodny z art. 77 ust. 2 w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu wyroku Trybunał stwierdził, że skorzystanie ze skargi o wznowienie postępowania przez adresata wyroku ETPCz w istocie uzależnione jest od długości trwania postępowania przed organem międzynarodowym, na które skarżący nie ma wpływu. W ocenie Trybunału w takiej sytuacji pięcioletni ustawowy termin prekluzyjny nadmiernie obciąża adresata wyroku strasburskiego i jest rozwiązaniem nieproporcjonalnym sensu stricto.

Trybunał w powołanym wyroku odroczył jednocześnie utratę mocy obowiązującej art. 408 k.p.c. w zakresie wskazanym w wyroku (tj. w zakresie ograniczenia pięcioletnim terminem prekluzyjnym prawa do wznowienia postępowania cywilnego z powodu nieważności tego postępowania, której powodem było naruszenie art. 6 ust. 1 Konwencji stwierdzone prawomocnym wyrokiem ETPCz) o 18 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Przepis ten przestał obowiązywać wraz z wejściem w życie ustawy zmieniającej.

Wprowadzenie do Kodeksu postępowania cywilnego dziesięcioletniego terminu na wznowienie postępowania nie tylko realizuje powołany wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie SK 21/14, ale też uwzględnia postulaty pojawiające się w literaturze.

Instytucja wznowienia postępowania cywilnego pozwala usuwać z obrotu prawnego wadliwe prawomocne orzeczenia sądowe. Dlatego ustawodawca zdecydował, że nowy dziesięcioletni termin na wznowienie postępowania znajdzie jednolite zastosowanie we wszystkich przypadkach, w których do tej pory obowiązywał krótszy pięcioletni okres, a nie tylko w przypadkach objętych wyrokiem ETPCz.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 2 ustawy zmieniającej w sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, w których do dnia jej wejścia w życie nie upłynął dotychczas obowiązujący pięcioletni termin określony w art. 408 k.p.c., zastosowanie znajdzie przepis art. 408 k.p.c. ustawy już w nowym brzmieniu, a zatem termin dziesięcioletni.

Barbara Majewska, praktyka nieruchomości, reprywatyzacji i doradztwa dla klientów indywidualnych kancelarii Wardyński i Wspólnicy