nieruchomości | Co do zasady

Mimo że postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie zmieniają przeznaczenia terenu znajdującego się poza jego granicami, nie świadczy to jeszcze o braku legitymacji właściciela (użytkownika wieczystego) tego terenu do kwestionowania planu. Za każdym razem konieczne jest zbadanie, czy postanowienia miejscowego planu naruszają warunki korzystania z pobliskiego gruntu, w szczególności pod kątem tzw. prawa sąsiedzkiego.

Taki wniosek wynika z niedawnej uchwały Sądu Najwyższego, podjętej w składzie siedmiu sędziów na wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich. Uchwała kończy dotychczasowe rozbieżności w powyższym zakresie, choć wciąż pozostaje nierozstrzygnięta kwestia dalszych relacji właściciela lokalu z właścicielem gruntu po wygaśnięciu użytkowania wieczystego.

Sąd Najwyższy pochylił się w zeszłym tygodniu nad zagadnieniem prawnym, jakie skutki prawne ma uprawnienie do zakupu, przewidziane dla niektórych dzierżawców w stosunku do Agencji Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa (aktualnie Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa). Uprawnienie do zakupu wprowadziła jedna z nowelizacji ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. (III CZP 45/17)

Nowe prawo wodne, które wejdzie w życie z początkiem 2018 roku, wyposaży Skarb Państwa w prawo pierwokupu w przypadku sprzedaży gruntów pod śródlądowymi wodami stojącymi.

Nowe Prawo wodne zmienia dotychczasowe regulacje w zakresie odszkodowań za wprowadzenie ograniczeń w sposobie korzystania z nieruchomości wskutek wejścia w życie aktów prawa miejscowego przewidzianych w tej ustawie. Naprawienia szkody będzie można żądać tylko jeśli wprowadzone ograniczenia spowodują obniżenie wartości nieruchomości.

W uchwale z 12 maja 2017 r. (III CZP 7/17) Sąd Najwyższy przesądził, że do zachowania roszczeń związanych z ograniczeniem korzystania z nieruchomości wystarczające jest wystąpienie w ciągu dwóch lat z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej.

Pasywni lub nieprzychylni właściciele lokali to codzienne wyzwanie zarządów wspólnot mieszkaniowych, które nieraz muszą dwoić się i troić, aby zebrać większość głosów niezbędną do podjęcia uchwały. Czy zbierając głosy zarząd może bez konsekwencji pominąć właścicieli, którzy zgodnie z jego wiedzą nie poprą proponowanej uchwały?

Zniesienie współwłasności nie zawsze jest neutralne podatkowo. Należy o tym pamiętać, decydując się na określony sposób przeprowadzenia transakcji.

Samoistny posiadacz nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste może nabyć jej własność przez zasiedzenie – uwagi na kanwie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2016 r., III CZP 57/16.

Interesujące rozstrzygnięcie zapadło przy okazji jednej z prowadzonych przez nas spraw. Samoistny posiadacz nieruchomości, po jej wydaniu na rzecz właścicieli, domagał się rozliczenia poniesionych nakładów, polegających m.in. na wybudowaniu budynku użytkowego. Czy jednak taka budowa podnosi wartość nieruchomości?

Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów wydał uchwałę, w której stwierdził, że samoistny posiadacz nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste może nabyć jej własność przez zasiedzenie. Oznacza to, że objęcie nieruchomości użytkowaniem wieczystym nie wyłącza możliwości zasiedzenia prawa jej własności przez posiadacza samoistnego. Sąd Najwyższy odrzucił więc pogląd, że posiadacz samoistny nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste nie może nabyć jej własności, tylko co najwyżej użytkowanie wieczyste.

Uproszczona procedura zgłaszania podwykonawców, doprecyzowane zasady zgłaszania sprzeciwu inwestora wobec powierzenia części robót podwykonawcy oraz ograniczenie kwotowe odpowiedzialności solidarnej inwestora – to zmiany, które mają wejść w życie 1 czerwca 2017 r.