Artykuły | Co do zasady

Utworzenie przez konkurentów wspólnego przedsiębiorcy lub posiadanie wspólnej kontroli nad spółką konkurencyjną wskutek nabycia jej akcji lub udziałów może rodzić istotne ryzyka antymonopolowe. Uzyskanie zgody organu antymonopolowego na transakcję może nie zapewnić bezpieczeństwa prawnego, jeżeli konkurenci zamierzają podejmować wspólne inicjatywy biznesowe.

Od stycznia 2015 r. w polskim prawie konkurencji istnieje instytucja dobrowolnego poddania się karze (art. 89a u.o.k.k.). Pozwala ona zmniejszyć o 10% karę pieniężną nakładaną przez Prezesa UOKiK, jeżeli strona postępowania nie będzie kwestionowała ustaleń dokonanych przez organ antymonopolowy i zgodzi się na zaproponowaną wysokość kary. Deklarację przystąpienia do procedury strona musi jednak złożyć, zanim pozna wielkość związanej z tym korzyści.

W unijnym systemie prawa antymonopolowego Komisja i państwa członkowskie są niezależne, jeżeli chodzi o stosowanie programu leniency. Miękka harmonizacja poprzez Modelowy Program Leniency ESK również nie wiąże krajowych organów ochrony konkurencji.

Po roku obowiązywania znowelizowanej ustawy o ochronie konkurencji weszły w życie zaktualizowane wyjaśnienia Prezesa UOKiK w sprawie obliczania kar za naruszenie zakazu praktyk ograniczających konkurencję.

Teoretycznie niewinny instrument przewidziany w art. 483 i 484 Kodeksu cywilnego spędza sen z powiek wielu wykonawcom, także tym zaangażowanym w projekty publiczne, realizowane na podstawie umów zawieranych w oparciu o Prawo zamówień publicznych. Kary umowne zastrzegane są za wszelkie naruszenia umowy i w ogromnej wysokości. Nadszedł czas, aby to zmienić.

18 grudnia 2015 r. Sąd Apelacyjny w Hadze wydał częściowy wyrok w głośnej sprawie dotyczącej odpowiedzialności za szkody w środowisku wyrządzone w związku z wyciekiem ropy z rurociągów w Nigerii.

W jednej z prowadzonych spraw kancelaria uzyskała korzystne rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego w Warszawie, przyznające odszkodowanie za szkodę powstałą w związku z bezczynnością organu oraz jego wadliwymi działaniami i zaniechaniami w postępowaniu administracyjnym.

Strony danej transakcji nieruchomościowej mają prawo w pewnych sytuacjach skorzystać z możliwości opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Choć rozwiązanie to jest często korzystne dla obu kontrahentów (nabywcy daje możliwość odliczenia podatku, a zbywcę chroni przed koniecznością skorygowania już dokonanego odliczenia), trudno ocenić je pozytywnie z punktu widzenia całego systemu podatkowego i prawnego.

Na portalach społecznościowych i w książkach adresowych, które wykorzystujemy np. do wysyłania maili, mamy coraz więcej danych naszych znajomych. Nic dziwnego, że firmy w różny sposób próbują te kontakty przechwycić.

Zaprezentowany w zeszłym tygodniu projekt ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych ma za zadanie jednoznacznie określić zasady, na jakich tego rodzaju obiekty mogą być lokalizowane. W swojej obecnej wersji rodzi on jednak duże ryzyko zarówno dla dalszego rozwoju tego sektora wytwórców energii elektrycznej, jak i dla już funkcjonujących farm wiatrowych, a nawet dla osób zainteresowanych budową budynków mieszkalnych w okolicach sąsiadujących z już zrealizowanymi inwestycjami wiatrowymi.

Dzierżawcy, którzy wierząc ustawodawcy i Agencji Nieruchomości Rolnych (ANR) wyłączyli 30% użytków rolnych z przedmiotu dzierżawy w zamian za prawo nabycia pozostałych 70% użytków rolnych, być może obejdą się smakiem.

W jednej z prowadzonych spraw kancelaria uzyskała korzystne dla właścicieli nieruchomości budynkowych oraz najemców komunalnych rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego, ustalające zasadę odpowiedzialności m.st. Warszawy za bezumowne korzystanie z nieruchomości