Artykuły | Co do zasady

Jednym z warunków zgodności pomocy publicznej z rynkiem wewnętrznym jest jej konieczność. Wsparcie przyznawane ze środków publicznych musi być niezbędne do realizacji danego projektu. Pomoc, która nie wywołuje efektu zachęty, jest nielegalna. Efektu zachęty nie można przy tym sprowadzać do zapewnienia brakujących środków na samodzielne podjęcie działań. Naruszenie wymogów związanych z efektem zachęty staje się przyczyną coraz liczniejszych decyzji o odmowie udzielenia bądź wycofaniu już przyznanego wsparcia finansowego. Decyzje te zwykle zostają podtrzymane w postępowaniu przed sądem.

Rozporządzenia unijne zobowiązują państwa członkowskie do zapobiegania nieprawidłowościom w wydatkowaniu środków z budżetu UE, a także do odzyskiwania kwot nienależnie wypłaconych wraz z odsetkami z tytułu zwrotu tych kwot po terminie. Kiedy beneficjent musi się liczyć z koniecznością zwrotu dofinansowania?

Państwa unijne mają obowiązek wykrywać i korygować nieprawidłowości przy realizacji projektu finansowanego ze środków pochodzących z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych. Jak jednak zdefiniować „nieprawidłowość”?

Czy przepisy dotyczące funduszy strukturalnych uniemożliwiają instytucjom finansowym skuteczne dochodzenie roszczeń o zwrot kredytu, pożyczki lub gwarancji od klientów, którzy byli beneficjentami środków unijnych?

W dniu 8 września 2016 r. wchodzi w życie nowelizacja przepisów Kodeksu cywilnego i Kodeksu postępowania cywilnego. Wprowadza ona w szczególności zmiany w zakresie formy czynności prawnych oraz stanowi kolejny krok w informatyzacji procedury cywilnej.

Nowe regulacje wprowadzone lipcową nowelizacją Prawa zamówień publicznych zwiększają kontrolę zamawiającego nad tym, kto faktycznie wykonuje zamówienie. Poza wprowadzeniem dodatkowych obowiązków wykonawców mogą one ograniczyć krąg potencjalnych podwykonawców, których tak jak wykonawców będą obowiązywać przesłanki wykluczenia z postępowania.

Status prawno-podatkowy organów władzy publicznych jest źródłem istotnych kontrowersji na gruncie podatku VAT, zwłaszcza że istnieje w tym zakresie rozbieżność między polskimi i unijnymi przepisami. Szczególne wątpliwości wzbudza kwestia właściwej identyfikacji działań powyższych organów (jako czynności należących do sfery imperium lub dominium) oraz określenie stopnia ich wpływu na ewentualne zakłócenie konkurencji rynkowej. Ma to niezwykle poważne konsekwencje w kontekście obrotu nieruchomościami.

Technologie finansowe (fintech) potrzebują szczególnych rozwiązań prawnych i otwartego podejścia do prawa.

Nie ma możliwości nałożenia na koncesjonariusza kary za naruszenie obowiązków związanych z wykonywaniem działalności koncesjonowanej, jeżeli przychód z tej działalności wynosi zero.

Uszczelnienie systemu podatkowego jest jednym z priorytetów rządu. Aktualnie toczą się konsultacje międzyresortowe dotyczące projektu nowelizacji, która poszerzy katalog przestępstw w Kodeksie karnym oraz nada organom publicznym, w tym nowo powstającej Krajowej Administracji Skarbowej, szerokie uprawnienia usprawniające ich ściganie. Wszystko po to, by walczyć z wyłudzeniami podatku od towarów i usług.

Czasem ważne jest ustalenie, kiedy doszło do wszczęcia postępowania przed sądem administracyjnym. Od tego zależy m.in. to, jakie przepisy mają zastosowanie w sprawie. Wbrew pozorom rzecz nie jest taka prosta, bo wszczęcie postępowania to niekoniecznie to samo co moment znalezienia się skargi w sądzie administracyjnym.

Do niedawna w postępowaniu karnym brakowało środka zaskarżenia wyroku sądu odwoławczego uchylającego wyrok sądu pierwszego instancji i przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania. Od niedawna środek taki istnieje, ale został wprowadzony zbyt późno.